Het verhaal van Robin.
Ik ben Robin, een klein roodborstje met een groot hart. Al jaren kom ik op bezoek bij het huis met de mooie veranda. Vroeger zat daar een lieve vrouw, altijd op dezelfde plek. Ze brandde altijd een zalig ruikend wierookstokje en dronk haar tasje koffie. Ze glimlachte naar mij en tikte soms zachtjes tegen het raam. "Daar is oma weer" zei ze dan, en haar stem klonk warm en geruststellend.
Elke dag vloog ik naar haar toe. Het was alsof ze op mij wachtte, alsof ze wist dat ik kwam om haar gezelschap te houden. Haar lach maakte mijn vleugels licht en haar aanwezigheid gaf me een gevoel van thuis. Maar op een dag was ze er niet meer. De stoel op de veranda bleef leeg. Ik bleef komen, hopend haar weer te zien, maar haar glimlach was verdwenen. Het huis voelde anders, verdrietiger.
En toen zag ik hem. De man die altijd naast haar had gezeten. Hij zat nu alleen, op haar plekje, met zijn blik naar buiten gericht. Zijn ogen waren gevuld met gemis, en ik begreep het meteen.
Ik vloog naar het raam, net zoals ik altijd had gedaan. Hij keek op en knipperde even met zijn ogen. Toen verscheen er een kleine glimlach op zijn gezicht. "Daar ben je weer," fluisterde hij. "Dit keer ben jij mama."
Vanaf die dag bleef ik komen, net zoals vroeger. Ik bleef hem gezelschap houden, net zoals ik dat bij haar had gedaan. En telkens als hij mij zag, verzachtte zijn blik, alsof hij wist dat hij niet alleen was. Alsof hij wist dat liefde nooit verdwijnt, maar altijd een manier vindt om terug te keren.
En zo blijf ik vliegen naar het huis met de veranda, naar de man met het groot gemis. Want ik ben Robin, en ik breng herinneringen tot leven.
Wil je dat het verhaal van Robin verder gaat?
Haal dan haar kaarsje in huis, zo zorg je ervoor dat Robin nog vele avonturen kan beleven.
